-
1 convīvium
convīvium ī, n [com-+VIV-], a meal in company, social feast, entertainment, banquet: egit vitam in conviviis, T.: muliebria: ornare: in convivio saltare: Mutua convivia, V.: capilli propter convivia pexi, for company, Iu.— Guests at table: vinosa, O.* * *banquet/feast/dinner party; guests/people at party; dining-club; living together -
2 īnstrūctor
-
3 convivere
convivere v.intr. (pres.ind. convìvo, convìvi; p.rem. convìssi; p.p. convissùto; aus. essere/avere) 1. cohabiter (aus. avoir): convivere con i genitori cohabiter avec ses parents, vivre chez ses parents. 2. (rif. a coppia coppia) cohabiter (aus. avoir), vivre ensemble (aus. avoir): abbiamo deciso di convivere nous avons décidé de vivre ensemble. 3. ( fig) ( coesistere) coexister (aus. avoir): in lui convivono vari sentimenti en lui coexistent divers sentiments. 4. ( fig) ( sopportare) vivre avec: imparare a convivere con una malattia apprendre à vivre avec la maladie. -
4 irasco
īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:(α).irascier,
Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).With dat. (so most freq.):(β).vehementer mihi,
Plaut. Truc. 2, 6, 64:tibi jure,
Ter. And. 2, 3, 20:di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,
Cic. Rosc. Com. 16, 46:ego non tibi irascor, quod, etc.,
id. Sull. 18, 50:miror, cur tu huic irascere,
id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:improbitati candidatorum,
id. Mil. 16, 42:his irascebamur,
id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?
id. Q. Fr. 1, 3, 1:irasci amicis,
id. Phil. 8, 5:inimicis,
Caes. B. C. 1, 8:votis meis,
Ov. H. 1, 68:patriae,
Nep. Epam. 7, 1:admonitioni,
Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—Absol.:(γ).noli irascier,
Plaut. Capt. 4, 2, 60:de nihilo,
id. Truc. 4, 2, 56:numquam sapiens irascitur,
Cic. Tusc. 3, 9, 19:numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,
Verg. A. 10, 712:irasci, quod ausi hoc essent superi,
Ov. M. 6, 269:qui nesciat irasci,
Juv. 10, 360.—With in and acc.:(δ).an et in hunc fratrem irascitur,
Sen. Contr. 5, 32, 14:iratus est Dominus in populum suum,
Vulg. Psa. 105, 40:taurus irasci in cornua discit,
to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:(ε).nihil,
Gell. 19, 12, 10:ne nostram vicem irascaris,
with us, Liv. 34, 32, 6.—Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —II.Transf., of inanim. subjects:B.cum pelago ventus irascitur,
Petr. 104:iratus est furor meus in te,
Vulg. Job, 42, 7:irascetur furor eorum in nos,
ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):numquid iratus es mihi propter has res?
Plaut. Ps. 5, 2, 30:iratum adversario judicem facere,
Cic. de Or. 1, 51, 220:quam ìratus de judicio, et de vilico!
id. Fl. 4, 11:quamvis irata est, non hoc irata negabit,
Ov. M. 2, 568 al.:cum sint tibi (convivi) irati,
Cic. Att. 16, 3, 1:non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,
id. Tusc. 4, 22, 49:non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,
Juv. 13, 226.— Comp.:Archytas cum vilico factus esset iratior,
Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:Caesar illis fuerat iratissimus,
Cic. Phil. 8, 6, 19.— -
5 irascor
īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:(α).irascier,
Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).With dat. (so most freq.):(β).vehementer mihi,
Plaut. Truc. 2, 6, 64:tibi jure,
Ter. And. 2, 3, 20:di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,
Cic. Rosc. Com. 16, 46:ego non tibi irascor, quod, etc.,
id. Sull. 18, 50:miror, cur tu huic irascere,
id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:improbitati candidatorum,
id. Mil. 16, 42:his irascebamur,
id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?
id. Q. Fr. 1, 3, 1:irasci amicis,
id. Phil. 8, 5:inimicis,
Caes. B. C. 1, 8:votis meis,
Ov. H. 1, 68:patriae,
Nep. Epam. 7, 1:admonitioni,
Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—Absol.:(γ).noli irascier,
Plaut. Capt. 4, 2, 60:de nihilo,
id. Truc. 4, 2, 56:numquam sapiens irascitur,
Cic. Tusc. 3, 9, 19:numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,
Verg. A. 10, 712:irasci, quod ausi hoc essent superi,
Ov. M. 6, 269:qui nesciat irasci,
Juv. 10, 360.—With in and acc.:(δ).an et in hunc fratrem irascitur,
Sen. Contr. 5, 32, 14:iratus est Dominus in populum suum,
Vulg. Psa. 105, 40:taurus irasci in cornua discit,
to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:(ε).nihil,
Gell. 19, 12, 10:ne nostram vicem irascaris,
with us, Liv. 34, 32, 6.—Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —II.Transf., of inanim. subjects:B.cum pelago ventus irascitur,
Petr. 104:iratus est furor meus in te,
Vulg. Job, 42, 7:irascetur furor eorum in nos,
ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):numquid iratus es mihi propter has res?
Plaut. Ps. 5, 2, 30:iratum adversario judicem facere,
Cic. de Or. 1, 51, 220:quam ìratus de judicio, et de vilico!
id. Fl. 4, 11:quamvis irata est, non hoc irata negabit,
Ov. M. 2, 568 al.:cum sint tibi (convivi) irati,
Cic. Att. 16, 3, 1:non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,
id. Tusc. 4, 22, 49:non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,
Juv. 13, 226.— Comp.:Archytas cum vilico factus esset iratior,
Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:Caesar illis fuerat iratissimus,
Cic. Phil. 8, 6, 19.— -
6 magnificus
magnĭfĭcus, a, um, adj. ( comp. magnificentior; sup. magnificentissimus; v. in the foll.; old form of comp. magnificior, acc. to Fest. p. 154 Müll., and sup. magnificissimus, acc. to Fest. p. 151; so in the adv. magnificissime, Att. ap. Prisc. p. 603 P.) [magnus-facio], great in deeds or in sentiment, noble, distinguished, eminent, august, great in soul, high-minded (cf. splendidus).I.Lit.A.In a good sense (class.):B.vir factis magnificus,
Liv. 1, 10:Rhodiorum civitas magna atque magnifica,
great, glorious, Sall. C. 51:animus excelsus magnificusque,
Cic. Off. 1, 23, 79:cives in suppliciis deorum magnifici, domi parci,
magnificent, splendid, grand, fond of splendor, Sall. C. 9:elegans, non magnificus,
fond of show, Nep. Att. 13; Suet. Ner. 30:magnificus in publicum,
Plin. Pan. 51, 3; Vell. 2, 130.—In a bad sense, bragging, boastful (ante-class.):II.cum magnifico milite, urbis verbis qui inermus capit,
Plaut. Bacch. 4, 9, 42; id. As. 2, 2, 84.—Transf., of inanim. and abstr. things, splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent, etc. (class.):magnificae villae,
Cic. Leg. 2, 1, 2:oppidum,
Plin. 6, 19, 22, § 67:apparatus,
Cic. Off. 1, 8, 25:ornatus,
id. Verr. 2, 1, 22, § 58:funera,
Caes. B. G. 6, 18:funus,
Curt. 4, 8, 8:venationes,
Cic. Fam. 7, 1, 3:nomen,
Tac. H. 4, 15:res gestae,
Liv. 26, 2, 1.—Of speech, of high strain, lofly, sublime:genus dicendi magnificum atque praeclarum,
Cic. de Or. 2, 21, 89:oratio,
Plin. 35, 4, 9, § 26; cf. in the comp.:magnificentius dicendi genus et ornatius,
Cic. Brut. 32, 123.—In a bad sense, boastful, bragging:verba,
Ter. Eun. 4, 6, 3:litterae,
Suet. Calig. 44.— Sup.:Crassus magnificentissimā aedilitate functus,
Cic. Off. 2, 16.—Of medicaments, valuable, useful, admirable, Plin. 19, 3, 15, § 38.—Hence, adv., in two forms: magnĭfĭcē and (postAug.) magnĭfĭcenter, nobly, magnificently, generously, grandly, sumptuously, richly, splendidly, excellently:magnifice conscreabor,
Plaut. Pers. 2, 5, 7:cesso magnifice patriceque,
id. Cas. 3, 6, 7:magnifice laudare,
Cic. Brut. 73, 254:ornare convivium,
id. Quint. 30, 93:comparare convivi um,
id. Verr. 2, 1, 26, § 65:vivere,
id. Off. 1, 26, 65:vincere,
splendidly, gloriously, id. Cat. 2, 1, 1:radicula ex melle prodest magnifice ad tussim,
admirably, excellently, Plin. 24, 11, 58, § 96; 30, 14, 47, § 139.—In a bad sense, pompously, proudly, haughtily, boastfully: se jactare. Auct. Her. 4, 21, 29:incedere,
Liv. 2, 6.—In the form magnificenter:oppidum magnificenter aedificatum et eleganter,
Vitr. 1, 6.— Comp.:magnificentius et dicere et sentire,
grandly, loftily, Cic. Or. 34, 119.— Sup.:consulatum magnificentissime gerere,
Cic. Fam. 4, 7, 2:gloriosissime et magnificentissime aliquid conficere,
id. Att. 14, 4, 2: jactare se, 2, 21, 3.
См. также в других словарях:
conviv — CONVÍV, Ă, convivi, e, s.m.şi f. (livr.) Comesean. – Din fr. convive, lat. conviva. Trimis de IoanSoleriu, 29.05.2004. Sursa: DEX 98 CONVÍV s. v. comesean. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime convív s … Dicționar Român
Магистр в Древнем Риме — (лат. Magister) название некоторых должностных лиц; отсюда же и термин магистрат (см.). Диктатор (см.) официально назывался magister populi, а его помощник М. конницы (magister equitum). Диктатор при своем вступлении на должность должен был… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
convivial — convivialist, n. conviviality, n. convivially, adv. /keuhn viv ee euhl/, adj. 1. friendly; agreeable: a convivial atmosphere. 2. fond of feasting, drinking, and merry company; jovial. 3. of or befitting a feast; festive. [1660 70; < LL… … Universalium
re — 1ré s.m.inv. FO 1. supremo reggitore di una comunità politica indipendente o largamente autonoma, titolare a vita di un potere che non è espressione della volontà popolare ma deriva da altra fonte di legittimazione (successione ereditaria,… … Dizionario italiano
convivialitate — CONVIVIALITÁTE s. f. opţiune pentru mese care reunesc mai mulţi convivi; (p. ext.) ansamblu de relaţii de toleranţă între persoane sau grupuri aparţinând aceleiaşi societăţi. (<fr. convivialité, engl. conviviality) Trimis de raduborza,… … Dicționar Român
convivir — Se conjuga como: partir Infinitivo: Gerundio: Participio: convivir conviviendo convivido Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. convivo convives convive… … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
convivio — pl.m. convivi … Dizionario dei sinonimi e contrari
convivial — con•viv•i•al [[t]kənˈvɪv i əl[/t]] adj. 1) friendly; agreeable: a convivial atmosphere[/ex] 2) fond of feasting, drinking, and merry company; jovial 3) of or befitting a feast; festive • Etymology: 1660–70; < LL convīviālis festal = L… … From formal English to slang